Ubon Ratchathani to największe miasto rejonu Isan w Tajlandii. Położone jest w paśmie górskim Sankamphaeng nad rzeką Mekong, która stanowi naturalną granicę z Laosem. 

Historia miasta sięga co najmniej XIII wieku, kiedy było ono ważnym portem handlowym w Imperium Syjamskim. Zostało założone przez króla U-Thonga, który panował w latach 1238-1270. Miasto było znane ze swojego bogactwa oraz ciekawej kultury. W miarę upływu czasu Ubon Ratchathani rosło w siłę i prosperowało doskonale. W 1791 roku w obrębie murów miejskich zbudowano pałac. Na początku XX wieku Ubon Ratchathani zostało ogłoszone jedną z prowincji Tajlandii i przekształciło się w ważny ośrodek kultury i edukacji.

Dziś miasto jest najbardziej znane z corocznego festiwalu, który odbywa się w lipcu. Mieszkańcy Ubon zapalają wtedy setki latających papierowych lampionów, które unoszą się nad rzeką Mekong. To wielowiekowa tradycja i jedno z najbardziej spektakularnych wydarzeń kulturalnych w Tajlandii.

Ponadto miasto jest świetną bazą wypadową dla osób chcących eksplorować pobliską przyrodę, np. Park Narodowy Kaeng Tana i Park Narodowy Pha Taem.

Jak dotrzeć na miejsce?

Do Ubon Ratchathani można dostać się samolotem, pociągiem lub autobusem z Bangkoku. Loty z Bangkoku są codziennie i trwają mniej niż godzinę. Pociągi i autobusy są znacznie tańsze, ale podróż trwa od 9 do 11 godzin. Osobiście preferuję pociąg sypialny, który ma najlepszy stosunek komfortu do ceny, ale przyjazd jest bardzo wcześnie rano, więc trzeba pokręcić się po mieście kilka godzin przed zameldowaniem w hotelu.

Możliwe połączenia sprawdzisz również na 12Go.Asia

Kiedy najlepiej zaplanować wizytę?

Miasto można zwiedzać o każdej porze roku. Pora sucha trwa od listopada do marca. W tym czasie pogoda jest na ogół słoneczna, z mniejszą wilgotnością.

Moja wizyta w regione przypadła na maj i niestety nie było to najlepsze doświadczenie, ponieważ było piekielnie gorąco i większość wodospadów kompletnie wyschła.

Gdzie się zatrzymać?

Zatrzymałem się w Phadaeng Hotel  i nie mogę powiedzieć nic złego na jego temat. Jest dobrze położony w odległości krótkiego spaceru od większości atrakcji, jest również duży parking, a pokoje są czyste i przestronne.

Jeśli wolisz mieszkać poza miastem, bliżej Mekongu i parków narodowych, polecam Khong Chiam 2 Hotel w małym miasteczku o tej samej nazwie.

Co warto zobaczyć?

Wat Phra That Nong Bua

Jest to jedna z najbardziej znanych i najważniejszych świątyń prowincji Ubon Ratchathani. Najważniejszym elementem jest złoto-biała Sri Maha Pho Chedi, która została zbudowana w 1956 roku, aby uczcić 2500 lat buddyzmu. Przypomina ona stupę Mahabodhi w Bodhgaya w Indiach.

Muzeum Narodowe Ubon Ratchathani

Moim zdaniem najciekawsze muzeum w regionie, z dziesięcioma salami wystawowymi zorganizowanymi wokół dwóch dziedzińców. Budynek został zbudowany w 1918 roku w stylu zachodniej architektury kolonialnej do wykorzystania jako ratusz. Muzeum zostało natomiast otwarte w 1989 roku. Ekspozycja prezentuje różne okresy historyczne, a także tekstylia, muzykę ludową, rękodzieło, sprzęty domowe i przedmioty związane z buddyzmem. Wszystko jest dobrze wyjaśnione w języku angielskim. Bilet wstępu dla obcokrajowców kosztuje 100 THB.

Wat Maha Wanaram

Świątynia została założona w 1807 roku przez drugiego władcę miasta i zmieniła nazwę na Wat Maha Wanaram w 1941 roku. Uważana jest za główną świątynię w Ubon Ratchathani, zawierającą jeden z najświętszych wizerunków Buddy w prowincji – Phrachao Yai In Paeng. Jest to często odwiedzane miejsce przez lokalnych mieszkańców.

Wat Thung Si Muang

Świątynia została zbudowana za panowania króla Ramy III (1824-1851), aby umieścić w niej replikę odcisku stopy Buddy. Najbardziej fotogeniczna część to Ho Trai, mała drewniana sala służąca do przechowywania pism buddyjskich. Została zbudowana na środku stawu, aby odstraszać termity i inne owady.

Thung Sri Mueang

Bardzo ładny park publiczny z mnóstwem ludzi biegających wieczorem. Główną atrakcją jest gigantyczna rzeźba świecy. Ma 22 metry wysokości i została ukończona w 2000 roku.

Nocny targ Thung Sri Muang

Idealnie miejsce na wieczorny posiłek. Znajdziesz tu najróżniejsze rodzaje tajskich potraw. Nie brakuje też straganów z daniami z innych krajów.

Wat Si Ubon Rattanaram

Dość duża świątynia tuż przy głównej drodze. Została zbudowana w 1855 roku za panowania króla Ramy IV.

Inne atrakcje w regionie

Wat Nong Pah Pong

Jeden z najbardziej znanych leśnych klasztorów w okolicy został założony przez nieżyjącego już Ajahna Chaha. Zanim zmarł w 1992 roku, dołożył do tego kolejnych 100 klasztorów filialnych, w co nawet zaangażowani byli mnisi z innych krajów, którzy zakładali filie np. w Europie. Na terenie klasztoru, oprócz świątyni i złotej stupy z relikwiami Ajahna Chaha, znajduje się również muzeum z eksponatami, w tym posąg Ajahna Chaha, jego szaty i inne pamiątki, znaleziska archeologiczne oraz sztuka buddyjska.

Wat Pah Nanachat

Świątynia założona w 1975 roku przez Ajahna Chaha jako oddział klasztoru Wat Nong Pah Pong. Amerykański uczeń, Ajahn Sumedho, został zaproszony do kierowania wspólnotą jako pierwszy opat. Klasztor ma na celu zapewnienie anglojęzycznym wiernym możliwości praktykowania prostego i spokojnego stylu życia, którego Budda nauczał w lasach ponad 2500 lat temu.

Khong Chiam

Głównymi atrakcjami miasta są dwie rzeki, które przez nie przepływają: Mun z niebieskimi wodami i Mekong, który jest znacznie bardziej brązowawy. Połączenie obu najlepiej oglądać z punktu widokowego Two-Colored River. Podczas mojej wizyty w maju nie zauważyłem dużej różnicy w kolorze między tymi dwiema rzekami.

Poza tym możesz zajrzeć do świątyni Wat Tham Khuha Sawan. Widoki na Mekong są również wspaniałe, a dodatkowo można podziwiać ogromny gong. Wstęp darmowy.

Wat Sirindhorn Wararam

Świątynia słynie z niektórych elementów świecących w ciemności, zwłaszcza wzory na chodniku na zewnątrz oraz symbol drzewa na jednej ze ścian. Najlepszy czas na wizytę jest tuż przed zachodem słońca. Dotarłem na miejsce, gdy było już zupełnie ciemno i ogólnie świątynia nie zrobiła na mnie dużego wrażenia.

Plaża Saen Tor

Ogromne jezioro z ładnymi i spokojnymi plażami, w tym Saen Tor, jest idealne na relaks po całym dniu zwiedzania. W okolicy można spotkać bawoły wodne.

Park Narodowy Kaeng Tana

Miałem problem ze znalezieniem wjazdu, więc nie polegaj całkowicie na Mapach Google. Jeśli jedziesz drogą 2222, skręć w kierunku zapory Pak Mun, a następnie jedź dalej do parku.

Najpierw przeszedłem przez most Kaeng Tana na wyspę Don Tana. To najdłuższy most wiszący w regionie północno-wschodniej Tajlandii. Widoki były ładne lecz w lesie po drugiej stronie mostu zostałem zaatakowany przez armie oszalałych komarów.

Następnie zaparkowałem samochód obok Visitor Center i przeszedłem do punktu widokowego. Po drodze było kilka znaków wskazujących na jaskinię lecz była to raczej dziura w skale niż jaskinia 🙂 Na szczęście wracając na główny szlak zauważyłem małego węża, więc było warto.

Droga do punktu widokowego przebiegała przez otwarty teren przypominający sawannę, więc było niewiarygodnie gorąco. Trasa miała być pętlą, ale z powodu braku nakrycia głowy i kiepskiego oznakowania postanowiłem wrócić tą samą drogą.

Z parkingu można również podejść do innego punktu widokowego, z którego widać bystrza na rzece Mun. Zachowaj szczególną ostrożność podczas przejścia po skałach.

Wodospad Tat Ton znajduje się po przeciwnej stronie Parku Narodowego Kaen Tana, ale w czasie mojej wizyty (maj 2023) wjazd był zamknięty.

Bilet wstępu do parku narodowego dla obcokrajowców kosztuje 100 THB.

Park Narodowy Pha Taem

Jeden z moich ulubionych parków narodowych w Tajlandii znajduje się tuż nad imponującą rzeką Mekong. Nazwa Pha Taem pochodzi od dużego klifu, gdzie oprócz panoramicznych widoków można podziwiać starożytne malowidła naskalne. Na terenie parku są ciekawe szlaki turystyczne i dobrze utrzymane kempingi. Wstęp do parku dla obcokrajowców na jeden dzień kosztuje 400 THB.

Jadąc od strony Khong Chiam, pierwszy zjazd z głównej drogi w stronę parku prowadzi do Sao Chaliang. Są to monolity powstałe w wyniku erozji wodnej i wietrznej, przypominające grzyby. W skale widoczne są pozostałości muszli, żwiru i piasku, dlatego przypuszcza się, że około miliona lat temu obszar ten był pod wodą. Ścieżka przyrodnicza Meak Mai Sai Than Hin Taek składa się z 3 wariantów. Pierwszy z nich ma 350 metrów długości, drugi kilometr, a trzeci 2,7 kilometra. Gorąco polecam przejście najdłuższej pętli, bo widoki są naprawdę piękne.

Jadąc dalej asfaltową drogą, dotrzesz do Pha Taem Cliff z niesamowitymi widokami na rzekę Mekong, naturalną granicę między Tajlandią a Laosem. Ze względu na położenie geograficzne na wschodzie obszar ten jest również popularny jako idealne miejsce do podziwiania pierwszych promieni słońca w kraju.

Szlak prowadzi najpierw w dół klifu, aby zobaczyć starożytne prehistoryczne malowidła, które po raz pierwszy odkryto w 1981 roku. Zostały one wykonane w różnych stylach i technikach i przedstawiają ludzi, zwierzęta (słoń, żółw, sum i płaszczkę słodkowodną), naczynia, symbole, i ludzkie dłonie. Obrazy są datowane na około 3000 – 2500 lat. Następnie wejdziesz w górę i powrócisz na parking ścieżką na szczycie klifu. Łączny dystans to prawie 5 kilometrów, ale warto!

Kolejny zjazd z głównej drogi #2112 prowadzi do wodospadu Soi Sawan. Z parkingu w dół do wodospadu prowadzi krótki szlak. Piękne miejsce, nawet w maju kiedy było bardzo mało wody. Z parkingu można również wybrać się na dłuższą wędrówkę do klifów Pha Chek i Pha Moei. Roztaczająca się stamtąd panorama na rzekę Mekongu po prostu zapiera dech w piersiach. Dystans to około 4,5 km w jedną stronę i pokonanie go powinno zająć około 1,5 – 2h.

Wróć na główną drogę i kieruj się dalej na północ. Wodospad Saeng Chan to kolejny ciekawy punkt na postój, ponieważ woda przepływa przez otwór w skale z piaskowca. 

W pobliżu znajduje się jeszcze jeden wodospad – Thung Na Mueang. Natomiast podążając dalej drogą wzdłuż rzeki Mekong dotrzesz do najbardziej wysuniętego na wschód punktu Tajlandii.

Do kolejnych dwóch atrakcji dotrzeć jest nieco trudniej. Droga do klifu Pha Chana Dai jest wąska i są określone przedziały czasowe, kiedy można nią jechać w górę lub w dół. Harmonogram w kwietniu 2023 roku wyglądał następująco:

Wjazd: 04:30 – 06:30, 10:30 – 13:00, 16:00 – 18:00

Zjazd: 07:30 – 09:30, 14:00 -15:00, 19:00 – 19:30

Wydaje się, że droga jest kompletnie zamknięta dla ruchu w maju. Sprawdź stronę internetową parku, aby uzyskać najnowsze informacje.

Klif znajduje się w odległości 10 minutowego spaceru od parkingu i rozpościerają się w niego wspaniałe widoki na Mekong i Laos. Rozważ nocleg na kempingu, bo wschody słońca w tym miejscu są tego warte! W pobliżu znajduje się również wodospad Huai Phok .

W drodze na klif Pha Chana Dai nie zapomnij zatrzymać się przy Twin Pillars, kolejnej formacji z piaskowca w kształcie grzyba. Bardzo fotogeniczne miejsce!

Sao Chaliang Yai

Dalej na północ, jadąc drogą 2112, zauważysz zjazd do Sao Chaliang Yai. Jeśli masz czas, warto zatrzymać się na 15 minut, ale nie ma tam nic poza gigantycznym kamiennym filarem, podobnym do tych, które są w innych częściach parku.

Pha Chan

Klif na rzece Mekong, który opada pionowo w dół po obu stronach rzeki, jest bardzo imponującym i cudownym miejscem. Zaparkuj samochód na końcu drogi i zejdź na brzeg rzeki. Lokalni rybacy, zbudowali drewnianą drabinę, po której można zejść na dół.

Sam Phan Bok

Niesamowity krajobraz ze skałami, które zostały zerodowane przez prądy rzeki Mekong. Jest to atrakcja sezonowa, więc zaplanuj wizytę w porze suchej. Podwiezienie pickupem z parkingu kosztuje 200 THB od osoby i polecam tę opcję, bo przejście pieszo w taką upalną pogodę może być bardzo trudne. Na miejscu z pewnością znajdziesz lokalnego przewodnika, który pokaże Ci wyjątkowe formacje skalne i zrobi zdjęcia. A właściwie to on znajdzie Ciebie 🙂 Droższa opcja zwiedzania obejmuje nie tylko przejazd pickupem nad brzeg Mekongu, ale także przejażdżkę łodzią.

Jeden z moich ulubionych parków narodowych w Tajlandii znajduje się tuż nad imponującą rzeką Mekong. Nazwa Pha Taem pochodzi od dużego klifu, gdzie oprócz panoramicznych widoków można podziwiać starożytne malowidła naskalne. Na terenie parku są ciekawe szlaki turystyczne i dobrze utrzymane kempingi.

Ile wynosi opłata za wstęp?

Jednodniowy bilet kosztuje 400 THB dla obcokrajowców, więc jest dość drogo w porównaniu do innych parków narodowych w Tajlandii. Aby w pełni zwiedzić to miejsce, sugeruję poświęcić na to dwa dni, najlepiej z noclegiem w namiocie na jednym z klifów.

Jak dotrzeć na miejsce?

Do Ubon Ratchathani można dostać się samolotem, pociągiem lub autobusem z Bangkoku. Loty z Bangkoku są codziennie i trwają mniej niż godzinę. Pociągi i autobusy są znacznie tańsze, ale podróż trwa od 9 do 11 godzin. Osobiście preferuję pociąg sypialny, który ma najlepszy stosunek komfortu do ceny, ale przyjazd jest bardzo wcześnie rano, więc trzeba pokręcić się po mieście kilka godzin przed zameldowaniem w hotelu.

Z Ubon Ratchathani kontynuuj podróż autobusem lub minibusem dalej do Khong Chiam.

Dostępne połączenia możesz sprawdzić również na 12Go.Asia

Jak się poruszać po okolicy?

Po parku najlepiej przemieszczać się samochodem lub skuterem. Jeśli noclujesz w Khong Chiam, popytaj o opcje wynajmu w miejscu zakwaterowania lub w restauracji Baan Steak.

Jeśli planujesz długą podróż w rejonie Isan, polecam wynająć samochód w Ubon Ratchathani. W większych miastach zawsze jest większa konkurencja i lepsze ceny. Skorzystałem z usług Smile Rent a Car i wynająłem Toyotę Yaris, która była niemalże nowa.

Kiedy odwiedzić park?

W tym rejonie Tajlandii panuje klimat monsunowy z trzema porami roku: porą deszczową (od czerwca do października), porą chłodną (od października do lutego) oraz porą suchą i gorącą (od lutego do czerwca). Wodospady prezentować się będą najlepiej w środku lub pod koniec pory deszczowej. Należy pamiętać, że w maju droga na klif Pha Chana Dai jest zamknięta, a w wodospadach jest bardzo mało wody lub nie ma jej wcale.

Gdzie się zatrzymać?

Polecam Khong Chiam 2 Hotel w miasteczku o tej samej nazwie. Jest położony w pobliżu głównej drogi i nocnego marketu. Pokój był czysty i bardzo przestronny, z szybkim internetem.

Plan zwiedzania

Jadąc od strony Khong Chiam, pierwszy zjazd z głównej drogi w stronę parku prowadzi do Sao Chaliang. Są to monolity powstałe w wyniku erozji wodnej i wietrznej, przypominające grzyby. W skale widoczne są pozostałości muszli, żwiru i piasku, dlatego przypuszcza się, że około miliona lat temu obszar ten był pod wodą. Ścieżka przyrodnicza Meak Mai Sai Than Hin Taek składa się z 3 wariantów. Pierwszy z nich ma 350 metrów długości, drugi kilometr, a trzeci 2,7 kilometra. Gorąco polecam przejście najdłuższej pętli, bo widoki są naprawdę piękne.

Jadąc dalej asfaltową drogą, dotrzesz do Pha Taem Cliff z niesamowitymi widokami na rzekę Mekong, naturalną granicę między Tajlandią a Laosem. Ze względu na położenie geograficzne na wschodzie obszar ten jest również popularny jako idealne miejsce do podziwiania pierwszych promieni słońca w kraju.

Szlak prowadzi najpierw w dół klifu, gdzie można dostrzec starożytne malowidła, które po raz pierwszy odkryto w 1981 roku. Zostały one wykonane w różnych stylach i technikach i przedstawiają ludzi, zwierzęta (słonia, żółwia, rybę i płaszczkę), naczynia, symbole, i ludzkie dłonie. Malowidła są datowane na około 3000 – 2500 lat. Następnie szlak kieruje się w górę klifu i prowadzi jego skrajem z powrotem na parking. Łączny dystans to prawie 5 kilometrów, ale warto!

Kolejny zjazd z głównej drogi #2112 prowadzi do wodospadu Soi Sawan. Z parkingu w dół do wodospadu prowadzi krótki szlak. Piękne miejsce, nawet w maju kiedy było bardzo mało wody. Z parkingu można również wybrać się na dłuższą wędrówkę do klifów Pha Chek i Pha Moei. Roztaczająca się stamtąd panorama na rzekę Mekongu po prostu zapiera dech w piersiach. Dystans to około 4,5 km w jedną stronę i pokonanie go powinno zająć około 1,5 – 2h.

Wróć na główną drogę i kieruj się dalej na północ. Wodospad Saeng Chan to kolejny ciekawy punkt na postój, ponieważ woda przepływa przez otwór w skale z piaskowca. 

W pobliżu znajduje się jeszcze jeden wodospad – Thung Na Mueang. Natomiast podążając dalej drogą wzdłuż rzeki Mekong dotrzesz do najbardziej wysuniętego na wschód punktu Tajlandii.

Do kolejnych dwóch atrakcji dotrzeć jest nieco trudniej. Droga do klifu Pha Chana Dai jest wąska i są określone przedziały czasowe, kiedy można nią jechać w górę lub w dół. Harmonogram w kwietniu 2023 roku wyglądał następująco:

Wjazd: 04:30 – 06:30, 10:30 – 13:00, 16:00 – 18:00

Zjazd: 07:30 – 09:30, 14:00 -15:00, 19:00 – 19:30

Wydaje się, że droga jest kompletnie zamknięta dla ruchu w maju. Sprawdź stronę internetową parku, aby uzyskać najnowsze informacje.

Klif znajduje się w odległości 10 minutowego spaceru od parkingu i rozpościerają się w niego wspaniałe widoki na Mekong i Laos. Rozważ nocleg na kempingu, bo wschody słońca w tym miejscu są tego warte! W pobliżu znajduje się również wodospad Huai Phok .

W drodze na klif Pha Chana Dai nie zapomnij zatrzymać się przy Twin Pillars, kolejnej formacji z piaskowca w kształcie grzyba. Bardzo fotogeniczne miejsce!

Kierując się jeszcze dalej na północ parku, warto odwiedzić Pha Chang, malowniczy obszar z nieco niższymi klifami wzdłuż Mekongu. Bilet nie jest tu potrzebny a pojazd możesz zaparkować na końcu drogi i przejść dalej pieszo (około 5 minut). W pobliżu znajduje się również Sao Chaliang Yai, kolejną formację skalną przypominającą gigantycznego grzyba.

W pobliżu parku narodowego Pha Taem

Sam Phan Bok

To miejsce leży poza Parkiem Narodowym Pha Taem, ale wciąż na tyle blisko, że moim zdaniem nie można go przegapić. Sam Phan Bok oznacza “3000 dziur” i gdy tylko dotrzesz na miejsce, zrozumiesz tę nazwę. Wody rzeki Mekong nadały skałom niepowtarzalne kształty. Można dotrzeć tam z parkingu pieszo lub wynająć pickupa za 150 THB. Odległość nie jest duża, ale jest to odsłonięty teren, a w słoneczny dzień może być niesamowicie gorąco. Na miejscu można kupić zimne napoje, a młodzi lokalni przewodnicy oferują oprowadzenie po okolicy i wskazanie unikalnych formacji skalnych (np. Myszka Miki), które mogą być trudne do znalezienia samemu.

Położony w prowincji Nakhon Ratchasima, Park Narodowy Khao Yai ma długą i fascynującą historię. Został założony jako pierwszy park narodowy w Tajlandii w 1962 roku i jest obecnie jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych w pobliżu Bangkoku. Są tu wspaniałe wodospady, lasy deszczowe, góry, a także słonie i inne niesamowite dzikie zwierzęta. 

Jak dostać się do Khao Yai?

Park Narodowy Khao Yai znajduje się około 180 kilometrów na północny wschód od Bangkoku i podróż trwa około 3-4 godzin. Jeśli wybierzesz komunikację publiczną, najlepszą opcją będzie pociąg lub autobus z Bangkoku do Pak Chong. Dalej do bram parku można dojechać taksówką, tuk-tukiem lub wypożyczonym skuterem. Zajmie to blisko godzinę.

Połączenia między Bangkokiem a Pak Chong możesz sprawdzić na stronie na stronie  12Go.Asia.

Kiedy jechać?

Park można zwiedzać przez cały rok, jednak szanse na spotkanie słoni oraz wielkość wodospadów nie będą takie same.

Najgoręcej jest od marca do maja. Chociaż nie ma takiego skwaru jak w miastach, opady są znikome, co przekłada się na ilość wody w wodospadach. Nie są one zbyt imponujące, a niektóre mogą nawet całkowicie wyschnąć. Zaletą jest natomiast minimalna ilość pijawek.

Pora deszczowa trwa od czerwca do września. Wodospady wyglądają zjawiskowo, a szum wody słychać nawet z daleka. Roślinność jest zielona i gęsta. Niestety, jest bardzo dużo pijawek, więc trzeba zachować ostrożność i co jakiś czas sprawdzać nogawki i buty.

Od października do lutego średnie temperatury są najniższe w ciągu roku. Niebo jest bezchmurne, a widoczność znakomita. Ponieważ okres ten przypada tuż po zakończeniu pory deszczowej, wodospady nadal robią wrażenie, zwłaszcza w październiku. Jest to prawdopobnie najlepszy czas na zwiedzenie parku.

Gdzie się zatrzymać?

Postanowiłem na bazę w Pak Chong, które jest największym miastem w pobliżu parku narodowego. Polecam tę opcję osobom pracującym online, ponieważ znalezienie stabilnego internetu w terenie może być trudne. Pak Chong Hostel & Wildlife Tours okazał się świetnym wyborem. Pokój był prosty i tylko z wentylatorem, ale to mi wystarczyło. Właściciel odebrał mnie ze stacji kolejowej, zabrał na obiad, wynajął motocykl, wyjaśnił wszystkie informacje dotyczące Khao Yai, a nawet zaopatrzył w ochraniacze przed pijawkami. Zajmuje się on także organizacją wycieczek, co może być dobrą opcją, jeśli podróżuje się większą grupą. Jedyną wadą pobytu w Pak Chong jest odległość do bramy wjazdowej do parku narodowego. To około 30 km i 40 minut jazdy skuterem.

Dla tych, którzy nie potrzebują połączenia z internetem, najlepiej będzie zatrzymać się na jednym z kempingów lub w bungalowie na terenie parku. Daje to znacznie większe możliwości obcowania z dziką przyrodą o świcie i zmierzchu.

Co ze sobą zabrać?

To tropikalne środowisko i jest kilka rzeczy, które zdecydowanie warto mieć, aby Twoja podróż była przyjemna i bezpieczna.

1. Krem z filtrem UV

2. Środek odstraszający owady

3. Skarpety chroniące przed pijawkami

4. Nakrycie głowy

5. Okulary przeciwsłoneczne

6. Lekkie i wygodne ubranie

7. Buty trekkingowe lub adidasy

8. Woda

9. Przekąski

10. Płaszcz przeciwdeszczowy lub ponczo

11. Apteczka pierwszej pomocy

12. Aparat

13. Lornetka

14. Mapa parku

Bilet wstępu

Bilet jest dość drogi w porównaniu do innych parków narodowych w Tajlandii, ale biorąc pod uwagę jego wielkość, jest to zrozumiałe. Od maja 2023 roku dorośli cudzoziemcy płacą 400 THB, a dzieci 200 THB. Obywatele Tajlandii zapłacą oczywiście dużo mniej, 40 THB za osobę dorosłą i 20 THB za dziecko. Niestety, polityka podwójnych cen jest w tym Tajlandii dość powszechna. Jeśli wjeżdżasz do parku motocyklem lub samochodem, obowiązuje niewielka dodatkowa opłata.

Co warto zobaczyć w parku?

Świątynia Chao Phor Khao Yai

To pierwsze miejsce, jaki zobaczysz wjeżdżając do parku narodowego od strony Pak Chong. Świątynia została wzniesiona ku pamięci Jang Nisaisata, który chronił faunę i florę Khao Yai i był powszechnie szanowany przez miejscowych mieszkańców.

Punkt widokowy Km. 30

Tuż po minięciu świątyni, natkniesz się na ten piękny punkt widokowy w kierunku północnym. Rano często pod pasmem górskim pojawia się mgła, tworząc bajkowy krajobraz.

Szlak #3: Km. 33 – Nong Phak Chi

Dystans: 4.2 km w jedną stronę

Czas: 2.5 – 3 godziny

Szlak rozpoczyna się przy drodze, w pobliżu znaku informującym o km. 33. Mój gospodarz w Pak Chong gorąco polecał, aby wybrać się tu w pierwszej kolejności, najlepiej wczesnym rankiem bo wtedy są największe szansę na zobaczenie gibonów. Miał rację! To był najlepszy szlak w całym parku. Widziałem dzioborożce, gibony i kilka ciekawych owadów. Dźwięk wydawany przez gibony był niesamowity! Bliżej wieży obserwacyjnej Nong Phak Chi można było zobaczyć ślady słoni, które czasami zbliżają się do źródeł wody i lizawek solnych. Niestety, o tamtej porze nie widziałem żadnego.

Z wieży widokowej możesz wrócić na parking tą samą drogą lub kontynuować szlakiem w kierunku drogi asfaltowej i dalej już wzdłuż niej do km. 33. Przy odrobinie szczęścia, ktoś Cię podrzuci. W moim przypadku był to pracownik parku, który wracał z obserwacji zwierząt. Szlak można rozpocząć w godzinach od 8:00 do 14:00.

Szlak#5: Dong Tiw – Nong Phak Chi

Dystans: 5.5 km w jedną stronę

Czas: 3 godziny

Szlak można połączyć z #3 w jedną dużą pętlę. Rozpoczyna się on na poboczu Thanarat Road, około 200 m od centrum dla zwiedzających przy zbiorniku Sai Sorn i kończy w pobliżu wieży obserwacyjnej Nong Phak Chi. 

Trasę można rozpocząć w godzinach od 8:00 do 14:00.

Szlak#4: Dong Tiw – Sai Sorn Reservoir

Dystans: 2.7 km w jedną stronę

Czas: 1.5  – 2 godziny

Ten jednokierunkowy szlak prowadzi do zbiornika Sai Sorn, pięknego miejsca do oglądania zachodu słońca. Jest to po prostu znacznie krótsza wersja szlaku nr 5. W porze deszczowej można zobaczyć tu mnóstwo kwiatów. Szlak łączy się również z #5 i #7.

Szlak#7: Thai-American Friendship Trail

Dystans: 2 km pętla

Czas: 1.5  godziny

Zaczyna się i kończy na skraju zbiornika Sai Sorn. Szlak upamiętnia długie i przyjazne relacje między Tajlandią a USA. Często spotykane dzikie zwierzęta to kiściec syjamski, bażant srebrny, gibony i dzioborożce.

Szlak#1: Visitor Center – Kong Kaew Waterfall

Dystans: 1.2 km pętla

Czas: 45 mins – 1 godzina

Szlak rozpoczyna się przy wiszącym moście za Visitor Center. To najkrótsza i najłatwiejsza trasa w Khao Yai. Są szanse na zobaczenie gibonów i różnego rodzaju ptaków. Na końcu szlaku znajduje się mały wodospad Kong Kaew. Nic nadzwyczajnego, ale przyjemne miejsce do odpoczynku pośród wulkanicznych skał.

Szlak #6: Visitor Center – Wodospad Haew Suwat

Dystans: 8 km w jedną stronę

Czas: 6 godzin

Najdłuższa i najtrudniejsza trasa w Khao Yai. Wiedzie ona zarówno przez las deszczowy jak i suchy, a także przez gaje bambusowe. Przy odrobinie szczęścia można spotkać słonie, gibony, niedźwiedzie czarne i dzioborożce. W niektórych miejscach szlak może nie być oczywisty, dlatego warto pomyśleć o zorganizowaniu przewodnika. Nagrodą za wysiłek jest dotarcie to jednego z dwóch najpiękniejszych wodospadów w parku.

Wędrówkę należy rozpocząć przed godziną 10.00. Szlak jest zamknięty od 1 lipca do 31 sierpnia.

Szlak #2: Kemping Pha Kluai Mai – Wodospad Haew Suwat

Dystans: 3 km w jedną stronę

Czas: 2 godziny

Ta ścieżka edukacyjna łączy dwa wodospady i wiedzie wzdłuż strumienia Lam Ta Khong. Niestety w maju poziom wody był bardzo niski więc trasa nie zrobiła na mnie dużego wrażenia. Z drugiej strony, gdy poziom wody spada, można zobaczyć ślady po lawie wypływającej z wulkanu setki milionów lat temu.

Wodospad Haew Suwat

Jeden z dwóch najbardziej imponujących wodospadów w Parku Narodowym Khao Yai. Strumień Lam Ta Khong spada 25 metrów w dół skały wulkanicznej. Z punktu widokowego, wodospad widoczny jest przez porastającą zbocze roślinność, ale dla znacznie lepszych wrażeń należy zejść stromymi schodami na sam dół. W porze suchej można dostać się do jaskini tuż za kurtyną wodną.

Zbiornik Sai Sorn

Malownicze miejsce na pikni, ze sporym parkingiem wzdłuż drogi. Popularne miejsce na sesje fotograficzne. W pobliżu przebiegają szlaki turystyczne #4, #5 i #7.

Punkt widokowy Pha Diaw Dai

Drewniana promenada ma około 450 metrów długości i prowadzi przez dziewiczy las, w którym panuje niezwykła atmosfera, szczególnie w deszczową i mglistą pogodę. Widoki ze skalistej krawędzi klifu na pasmo górskie Rom Khwang zapierają dech w piersiach.

Jadąc tutaj, po drodze miniesz punkt widokowy #3 (Viewpoint 3) na górze Yod Khao Khieo. Panorama też jest świetna, ale nie ma gdzie się zatrzymać i zaparkować samochód czy skuter.

Klif Pha Trom Jai

Znajduje się 600 metrów od Pha Diaw Dai, tuż obok wejścia do stacji radarowej Królewskich Tajskich Sił Powietrznych. Jego położenie 1290 metrów nad poziomem morza sprawia, że jest to najwyższy punkt widokowy w centralnej części Tajlandii, z pewnością jednak nie najpiękniejszy.

Wodospad Haew Narok

Haew Narok znajduje się w południowej części Parku Narodowego Khao Yai przy drodze 3077, około 23 km od Visitor Center. Prowadzi do niego doskonała droga przez gęsty las z dużą szansą na zobaczenie słoni, zwłaszcza późnym popołudniem i wieczorem. Jedź powoli!

Wodospad jest największym i najwyższym w parku (150 metrów). Z parkingu na punkt widokowy prowadzi kilometrowy szlak nad strumieniem Huay Samor Poon, a następnie stromymi schodami schodzi się w dół.

Według strony internetowej parku narodowego, obszar ten jest stałą częścią żerowisk dzikich słoni, co było przyczyną tragedii kiedy spadały one w dół wodospadu. Pierwszy raz miał miejsce 2 sierpnia 1992 r., kiedy grupa składająca się z 8 słoni zginęła podczas przekraczania strumienia na szczycie wodospadu Haew Narok. Od tego momentu stał się on znany jako „cmentarz słoni”.  5 października 2019 r. zginęło kolejnych 11 słoni.

Nocne safari

Dołączając do zorganizowanej wycieczki, możesz zobaczyć zwierzęta nocne, takie jak sambary, jeżozwierze, dzikie słonie, sowy i wiele innych. Zarezerwuj miejsce w centrum dla zwiedzających (Visitor Center) przed godziną 18:00. Trasa przejazd pick-upem z przewodnikiem ma długość około 10 km i jej pokonanie trwa około godziny. Cena to 600 THB za pojazd mieszczący do 10 osób.

Rafting

Pora deszczowa trwająca od lipca do października to najlepszy okres na spływ, ponieważ prąd wody jest silny i burzliwy. Hin Phoeng Rapids jest punktem początkowym, a następnie wycieczka jest kontynuowana na 2,5-kilometrowym odcinku z 6 bystrzami zwanymi Kaeng Hin Phoeng, Kaeng Phak Nam Lom, Kaeng Wang Bon, Kaeng Luk Seua, Kaeng Wang Sai i Kaeng Ngu Hao.

Ciekawe miejsca poza parkiem

Ban Tha Chang Spring

Popularne miejsce, gdzie miejscowi przychodzą na popołudniową kąpiel i by się zrelaksować. Bardzo czysta woda z dużą ilością miejsca do zabawy. Możesz także wypożyczyć kajak i przepłynąć się po małej rzece. Wstęp oraz parking są bezpłatne.

Muzeum Sztuki Khao Yai

Zaskakująco ciekawe miejsce z obrazami i rzeźbami lokalnych artystów. Nie przegap ogrodu, które jest pełny instalacji artystycznych. Wstęp wolny.

Świątynia Tham Sila Thong

Poproś mnicha o klucz do jaskini. Mimo otworu w suficie, w jej wnętrzu jest dość ciemno a oświetlenie nie działało, więc dobrze jest mieć własną latarkę.

Jaskinia Nietoperza (Bat Cave)

Nie jest to jaskinia, której wnętrze się zwiedza, a raczej punkt obserwacyjny na spektakl rodem z filmów dokumentalnych National Geographic. O zmierzchu tysiące nietoperzy wylatują z jaskini ciągłym strumieniem. Wyjątkowe i niesamowite przeżycie! Pokaz natury zwykle ma miejsce między 17:45 a 19:00 i trwa zaskakująco długo.

Wodospad Sarika

Piękna, kręta droga prowadzi do kolejnego wartego odwiedzenia wodospadu. Bilet wstępu dla obcokrajowców kosztuje 200 THB, a dla Tajów 40 THB. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych wodospadów w tym regionie, najlepiej przyjechać tu w porze deszczowej.

Wodospad Nang Rong

Mały wodospad z bezpłatnym wejściem, ale niestety niezbyt dobrze utrzymany. Popularne miejsce piknikowe dla lokalnych mieszkańców.

Tama Khun Dan Prakarn Chon

Najdłuższa i największa tama w Tajlandii. Możesz przejść po niej pieszo lub wypożyczyć elektryczny pojazd i przejechać na drugą stronę. Oczywiście polecam spacer! Istnieje również możliwość wybrania się na wycieczkę łodzią po jeziorze i do pobliskiego wodospadu.