W archipelagu Whitsunday, który leży między północno-wschodnim wybrzeżem Queensland, a Wielką Rafą Koralową, znajdują się 74 wyspy. Większość wysp jest niezamieszkana, a najbardziej popularną wśród turystów jest wyspa Whitsunday. W Airlie Beach można zarezerwować wiele różnorodnych wycieczek oraz aktywności, dlatego na początek, najlepiej się udać właśnie tam. Przyjechałem wczesnym rankiem i udałem się bezpośrednio na miejsce zbiórki mojej wycieczki.
Spędziłem dużo czasu przeglądając oferty rejsów oraz czytając komentarze w poszukiwaniu najlepszego stosunku jakości do ceny. Kilkudniowe wyprawy jachtami brzmią niesamowicie, ale nie oszukujmy się. To jest Australia i tutaj nie jest tanio 🙂 Dlatego wybrałem jednodniową wycieczkę łodzią motorową organizowaną przez Big Fury. Standardowa cena to 170 AUD, ale zwykle można znaleźć nieco lepszą cenę na BookMe.
Co ze sobą zabrać?
Zdecydowanie nie potrzebujesz wiele. Spakuj strój kąpielowy, ręcznik, krem do opalania, okulary przeciwsłoneczne i cieplejszą bluzę z kapturem lub kurtkę. Z wyjątkiem krótkich spacerów do punktów widokowych, zbyt dużo chodzenia w planach nie ma, dlatego nie martw się o buty.
1-dniowa wyprawa
Start wycieczki zaplanowany był na godzinę 10 rano i kilka minut wcześniej zostaliśmy przywitani przez załogę. Po sprawdzeniu listy pasażerów, każdy dostał stroje do snorkelingu. Na pokładzie dostępne były również płetwy i gogle.
Szybko nabraliśmy prędkości i wkrótce dotarliśmy do pierwszego miejsca do snorkelingu. Nie był on jednak powalający! Koralowce i ryby były fajne, ale nic nadzwyczajnego. Najgorsze było to, że woda była naprawdę zimna i po kilku minutach nie interesowało mnie pływanie, a po prostu chciałem się rozgrzać na pokładzie. Kostiumy kąpielowe były strasznie cienkie i chyba miały raczej chronić przed meduzami (których i tak nie było o tej porze roku), niż zapewniać ciepło.
Następny przystanek to słynna plaża Whitehaven, która rozciąga się na 7 kilometrów. Uważana jest za jedną z najlepszych na świecie, głównie ze względu na niemalże biały piasek, który składa się w 98% z czystej krzemionki. Nie nagrzewa się on w upalne dni, dzięki czemu można swobodnie chodzić boso.
Co za kolory!Czas wyjść na brzegMewy też lubią wyspęCały obszar objęty jest ochroną jako park narodowyPlaża Whitehaven ma 7 km długości
Po chwili relaksu przyszedł czas na lunch. Podano go w formie bufetu w zacienionym miejscu i był naprawdę pyszny! Zapachy oraz hałas przyciągały goanny, które wychodziły zza krzaków w poszukiwaniu łatwego posiłku. Goanny to gatunek jaszczurek z rodzaju Varanus występujące w Australii i Azji Południowo-Wschodniej.
W zacienionym miejscu na lunch jest mnóstwo dużych jaszczurekW poszukiwaniu resztek jedzenia upuszczonych przez ludzi
Do odpłynięcia zostało jeszcze trochę czasu, więc wybrałem się na krótki spacer w kierunku punktu widokowego South Whitehaven Beach Lookout. Widok był naprawdę świetny i prawie nie było innych ludzi!
Ostatni przystanek znajdował się po drugiej stronie wyspy Whitehaven. Punkt widokowy Hill Inlet to jedna z najbardziej znanych “pocztówkowych panoram” w Australii z zapierającymi dech w piersiach wirującymi piaskami i niepowtarzalnym kolorem wody. Odległość do przejścia to 1,3 km (w obie strony). Przepiękne miejsce, choć zwykle bardzo zatłoczone, ponieważ zatrzymuje się tu każda wycieczka.
Klasyczna panorama z punktu widokowego Hill Inlet …… oraz druga strona z niesamowitym białym piaskiemCo za miejsce na spacer!
W drodze powrotnej do portu w Airlie Beach kapitan kilkukrotnie zmniejszał prędkość, rozglądając się za wielorybami. Na początku nie było po nich żadnego śladu, ale potem jeden z pasażerów zauważył coś w oddali. Niestety, ten okaz był dość daleko od łodzi i choć udało mi się zrobić zdjęcie z maksymalnym zoomem, pozostał lekki niedosyt. Z drugiej strony, lepsza płetwa wieloryba niż w ogóle brak wieloryba 🙂
Wieloryb na zdjęciu to humbak
W marinie byliśmy z powrotem około godziny 17 i byłem pełen pozytywnych emocji po cudownym dniu. Jasne, bez trudu mógłbym sobie wyobrazić pływanie wokół okolicznych wysp przez dodatkowe dni, zwiedzanie ich bardziej szczegółowo i spanie na kempingu lub na pokładzie. Jednak biorąc pod uwagę koszty, jednodniowa wycieczka z Big Fury to świetna okazja dla backpackersów podróżujących z ograniczonym budżetem.
Park Narodowy Flinders Ranges był moim pierwszym przystankiem w drodze z Adelaide do Darwin. Co prawda wymagało to nadłożenia drogi o prawie 200 km w jedną stronę, ale bez wahania minąłem Port Augusta i ruszyłem do celu. Chciałem jak najszybciej zobaczyć kultową scenerię australijskiego outbacku. Trasa z Melbourne do Adelaide była prawdziwą przygodą. Wielokulturowe miasta, Great Ocean Road, Wyspa Kangura. Teraz jednak nadszedł czas, aby wgryźć się w głąb lądu. Zobaczyć na własne oczy Czerwone Centrum. Poczuć bicie serca Australii.
Wiedziałem, że przede mną długie dni jazdy, ale wszystkie emocje zostały pokryte czystym podekscytowaniem. Uwielbiam pustynne krajobrazy. Cisza, izolacja, ogromne otwarte przestrzenie ze mną stojącym pośrodku niczym mały pionek na gigantycznej planszy. Czuję, że jestem niezależny. Z dala od codziennego bałaganu. Wolny.
Z Adelaide wyruszyłem wcześnie, przed porannymi korkami. Dzień był idealny – bezchmurne błękitne niebo i przyjemna temperatura 20-25 ° C. Planowałem dostać się do Port Augusta z przystankiem i krótkim trekkingiem w Alligator Gorge w Parku Narodowym Mount Remarkable. Piękne miejsce i przedsmak tego, co czekało na mnie w kolejnych dniach.
Po dotarciu do Port Augusta, wciąż miałem wystarczająco dużo czasu, aby odwiedzić Australia Arid Lands Botanic Gardens. Nie spodziewałem się niczego więcej niż nudnego spaceru, głównie po to by zabić trochę czasu. Tymczasem miejsce to okazało się jedną z największych pozytywnych niespodzianek w Południowej Australii. Patrzenie na starannie uprawiane roślinki nigdy nie wzbudzało dreszczyku emocji w moim sercu, jednak spacer po ogrodzie był bardzo relaksujący, a krajobraz wokół niego o zachodzie słońca był po prostu oszałamiający. Spójrz na zdjęcia poniżej i powiedz, że się mylę!
Krajobraz w pobliżu Australia Arid Lands Botanic Garden, Port AugustaKrajobraz w pobliżu Australia Arid Lands Botanic Garden, Port AugustaZachód słońca w pobliżu Australia Arid Lands Botanic Garden, Port AugustaKwiat Swainsona formosa – symbol Australii Południowej
Po nocy spędzonej w vanie na parkingu przy stacji benzynowej ruszyłem w drogę na długo przed wschodem słońca. Dotarcie do skrzyżowania z Brachina Gorge Road zajęło mi około 2 godzin. Tutaj kończył się asfalt, a ja z każdą sekundą przybliżałem się pasm górskich rosnących na horyzoncie.
Brachina Gorge Road wiodąca w głąb Flinders Ranges
Park Narodowy Flinders Ranges został nazwany na cześć Matthew Flindersa, angielskiego nawigatora, który odkrywał te tereny w 1802 roku.
Do zobaczenia jest naprawdę sporo. To największe pasmo górskie w Australii Południowej z oszałamiającymi wąwozami, pełne dzikiej przyrody oraz historycznych miejsc. Ikara/Wilpena Pound to starożytne miejsce spotkań oraz inicjacji, w czasie których dzieci poznawały rytualne pieśni i tańce oraz brały na siebie odpowiedzialność za rośliny i zwierzęta, z którymi dzielili ziemię. Z kolei ruiny zabudowań wokół Wilpeny, Arkaby i Aroony przypominają o pierwszych osadach Europejczyków w tym regionie. Kontakty między Aborygenami (lud Adnyamathanha) a przybyszami nie zawsze były pokojowe, szczególnie jeśli chodzi o prawa do wody i ziemi.
Kiedy jechać?
Najprzyjemniejszym czasem na zwiedzanie okolicy jest okres od kwietnia do października. Latem temperatury mogą zdecydowanie przekroczyć 40º C, co może zagrażać zdrowiu i bezpieczeństwu.
Sugeruję spędzić w tym wyjątkowym miejscu co najmniej 2 dni, aby podziwiać piękno przyrody na licznych szlakach pieszych, a także skorzystać ze świetniej okazji do podziwiania nocnego nieba na jednym z kempingów.
Jak dotrzeć do Flinders Ranges?
Z Adelaide podążaj trasą na północ w kierunku Hawker i Wilpeny (ok. 450 km). Na żadnym odcinku nie jest potrzebne auto z napędem 4×4.
Alternatywnie, do Flinders Ranges możesz dotrzeć z północy, podążając Birdsville Track, lub z Broken Hill, odbijając w prawo w miejscowości Yunta, W obu przypadkach, auto z napędem 4×4 wydaje się koniecznością.
W samym parku narodowym, pomimo braku asfaltu, drogi są w bardzo dobrym stanie i napęd na 2 koła z wyższym zawieszeniem powinny wystarczyć. Jedź powoli i wszystko będzie dobrze. Nie miałem żadnych problemów z poruszaniem się starą Toyotą Tarago.
Widoki w drodze do Wilpena Pound Resort
Noclegi
W parku narodowym znajduje się 10 kempingów. Większość z nich ma podstawowe udogodnienia, takie jak toalety i miejsca na ognisko, z których można korzystać poza sezonem zagrożenia pożarowego. Ponieważ na kempingach nie ma sygnału telefonu komórkowego, zarezerwuj i opłać swój pobyt na stronie internetowej lub w Wilpena Pound Visitor Centre. Naprawdę polecam przynajmniej jeden nocleg. Po kolacji, zgaś lampy oraz latarki, a następnie obserwuj magiczny spektakl na niebie pełnym gwiazd.
Warto wiedzieć
Weź udział w wirtualnej wycieczce Georama – świetna okazja, aby po raz pierwszy poczuć atmosferę panującą w parku narodowym. Widoki obejmują m.in. Wilpena Pound, Pine Hut, Parachilna Gorge i wiele innych.
Pobierz aplikacje mobilne: Discover the Flinders Ranges (iOS / Android) oraz Flinders Ranges Walks (iOS, Android). Pierwsza obejmuje wycieczki piesze i samochodowe, a także informacje o geologii, dzikiej przyrodzie i roślinach. Druga przedstawia 16 szlaków pieszych na terenie parku narodowego.
Mapy parku można pobrać ze strony internetowej National Parks and Wildlife Service South Australia.
Aby uzyskać dostęp do Parku Narodowego Flinders Ranges, wymagana jest karta wstępu, która kosztuje 11 AUD za pojazd. Można ją kupić w Wilpena Pound Visitor Centre.
Najciekawsze miejsca w Parku Narodowym Ikara-Flinders Ranges
Wilpena Pound – naturalny amfiteatr gór o powierzchni 80 km kw., znany również pod nazwą Ikara, oznaczającą „miejsce spotkań”. Została ona nadana przez Aborygenów z plemienia Adnyamathanha, którzy zamieszkiwali te tereny na długo przed pojawieniem się pierwszych europejczyków. Według opowieści Dreaming, otaczające góry są ciałami dwóch gigantycznych węży, które przybyły na ceremonię inicjacji. Po skonsumowaniu zebranych ludzi, nie mogły się dalej poruszać i umarły, tworząc najbardziej charakterystyczny punkt parku narodowego.
Jeśli masz nadmiar gotówki, zarezerwuj lot widokowy i podziwiaj ten cud natury z innej perspektywy. Loty można zarezerwować w Wilpena Pound Visitor Centre, a taka przyjemność kosztuje od 100-200 AUD.
Szlak Pound Gap oraz WangarraLookouts – wśród kilku szlaków pieszych rozpoczynających się przy Wilpena Pound Visitor Centre, jest Pound Gap Track (8 km w obie strony). Wiedzie on wzdłuż Wilpena Creek i po pewnym czasie dociera do Hill Homestead. Warto tutaj przystanąć i zapoznać się z historią o mieszkańcach domu oraz trudnych warunkach, z którymi zmagali się na co dzień. Uzupełnij poziom energii oraz wody, a następnie kontynuuj podejście do punktów widokowych Wangarra, aby podziwiać panoramę tego miejsca od wewnątrz.
Leniwi turyści mogą skorzystać z autobusu, który zatrzymuje się około 1 km od Hill Homestead. Kursuje on 3 lub 4 razy dziennie, dokładny rozkład sprawdź w Wilpena Pound Visitor Centre.
Widok z górnego punktu widokowego Wangarra
Farma paneli słonecznych – przyjemny krótki przystanek po drodze w kierunku Wilpena Pound Resort. Bynajmniej nie z powodu paneli słonecznych, ale bandy kangurów skaczących dookoła.
Farma paneli słonecznych
Brachina Gorge – 20 km trasa przez kanion, z tablicami informacyjnymi na temat formacji skalnych oraz odkrytych skamielin. A te są jednymi z najstarszych na ziemi! Jeśli geologia Cię nie ekscytuje, usiądź wygodnie w fotelu i delektuj się jazdą. Niesamowite przeżycie! Przy odrobinie szczęścia, możesz dostrzec walabie, szczególnie aktywne późnym południem.
Droga przez Brachina Gorge
Bunyeroo Gorge – świetna okazja na krótki spacer w otoczeniu skał i drzew gumowych. Trasa wiodąca przez kanion ma 7,5 km w obie strony a jej przejście zajmuje około 3 – 3,5 godzin.
Szlak pieszy w Bunyeroo Gorge
Razorback Lookout – Ten kultowy punkt widokowy znajduje się zaledwie kilka minut jazdy od parkingu przy wąwozie Bunyeroo. Rozpościera się stąd jedna z najpiękniejszych panoram w Parku Narodowym Ikara-Flinders Ranges.
Old Wilpena Station – Jedna z najważniejszych osad pasterskich w Australii Południowej, działająca do 1985 roku. Dobrze zachowane budynki, bogata historia oraz malownicze położenie pozwalają pobudzić zmysły i wyobrazić sobie życie w tym miejscu. Dwa opcje na spacer: 1 km lub 3,2 km pętle.
Arkaroo Rock – Krótki szlak (pętla) prowadzi do aborygeńskich malowideł naskalnych. Parking znajduje się około 17 km od Ikara/Wilpena Pound i stamtąd rozpoczyna się łagodne podejście. Przejście szlaku nie powinno zająć więcej niż 1-1,5 godziny. Inne miejsca, w których można podziwiać malowidła naskalne to Perawurtina oraz Sacred Canyon, jednak ten ostatni można zwiedzić tylko podczas zorganizowanej wycieczki z lokalnym przewodnikiem z Wilpena Pound Resort.
Malowidła naskalne Aborygenów w Arkaroo RockKrajobraz w pobliżu Arkaroo Rock
St Mary Peak – Najwyższy szczyt w paśmie górskim Flinders Ranges (1171 m n.p.m.) i ważne miejsce dla lokalnego plemienia Adnyamathanha. Z tego powodu zaleca się uszanowanie szczytu i nie wchodzenie wyżej niż Tanderra Saddle. Istnieją dwie trasy: bezpośrednia o długości 14,6 km (ok. 6 godzin) lub pętla o długości 21,5 km (8-9 godzin). Niestety z braku czasu nie przeszedłem żadnej z nich, ale słyszałem, że są dość wymagające. Weź wystarczającą ilość jedzenia i wody oraz powiedz komuś o swoich planach.
RuinyAroona – Pozostałości stacji owiec z początku XIX wieku. Obszar ten jest ściśle związany z niemieckim malarzem Hansem Heysenem.
Parking i kemping w pobliżu ruin Aroona
Ruiny Appealinna – W latach 50. XIX wieku Joseph Wills był lokalnym pastorem, który zbudował domostwo oraz zagrody dla bydła po południowej stronie potoku. Ruiny po stronie północnej były niegdyś osadą górniczą.
Pozostałe szlaki piesze – W parku narodowym jest wystarczająco dużo tras, aby zadowolić nawet najbardziej wymagających wędrowców, chcących spędzić kilka dni na łonie przyrody. Pełna lista dostępna jest na stronie internetowej, a mapę otrzymasz w Wilpena Pound Visitor Centre. Nigdy nie zapomnij o wodzie i ochronie przed słońcem!
Wyspy Tiwi, zwane „wyspami uśmiechów”, leżą zdecydowanie poza głównym szlakiem, którym podążają turyści zwiedzający Terytorium Północne. Największe wioski znajdują się na wyspach Melville i Bathurst, około 80 km od Darwin. Pozostałe 9 wysp są znacznie mniejsze i niezamieszkałe. Populacja wynosi około 2500 osób, z czego prawie 90% to Aborygeni.
Uważa się, że Aborygeni zamieszkują obszar znany dziś jako Wyspa Tiwi od co najmniej 40 000 lat.
Pierwsza brytyjska osada została założona w 1824 r., ale przetrwała tylko 5 lat z powodu konfliktów. W 1910 roku na Wyspie Bathurst utworzono rezerwat Aborygenów, do którego przybyli katoliccy misjonarze. Nie trzeba dodawać, że miało to znaczący wpływ na lokalną kulturę, tworząc interesującą mieszankę wierzeń Aborygenów z religią chrześcijańską. Tradycyjny kościół nadal można zobaczyć w Wurrumiyanga, tuż obok przystani promowej.
Dziś, wyspy ponownie należą do tradycyjnych właścicieli i są zarządzane przez Tiwi Islands Land Council.
Jak dotrzeć na Wyspy Tiwi?
Podróżowanie gdziekolwiek dalej niż główna osada Wurrumiyanga na wyspie Bathurst wymaga specjalnego pozwolenia wydawanego przez Tiwi Islands Land Council, co nie cieszy się dużym zainteresowaniem turystów.
Dlatego najlepszym sposobem jest udanie się na całodniową wycieczkę z przewodnikiem lub po prostu zakup biletów na prom obsługiwany przez SeaLink i udanie się tam na własną rękę. W takich przypadkach pozwolenie nie jest potrzebne. Oczywiście wybrałem tę drugą opcję i było świetnie, choć z pewnością lokalny przewodnik pomógłby w pełni poznać kulturę Aborygenów.
Bilety na prom kosztuje 60 AUD w jedną stronę, a ceny zorganizowanych wycieczek wahają się od 190 AUD do 350 AUD.
Podróż promem trwa 2,5 godziny w jedną stronę. Sprawdź rozkład rejsów SeaLink, ponieważ nie odbywają się one codziennie (w momencie pisania artykułu jest to czwartek, piątek i niedziela).
Prom odpływa z Darwin o 11:15 i rusza w drogę powrotną 15:15, co daje mniej niż 2 godziny na wyspie. To niewiele, ale wystarczy, aby poczuć atmosferę tej małej społeczności oraz zwiedzić galerie sztuki i muzeum.
Znacznie droższą alternatywą jest przelot samolotem. Podróż na wyspę Bathurst z Darwin zajmuje 30 minut, ale taka przyjemność kosztuje ok. 175 AUD w jedną stronę.
Sztuka i kultura
Tubylcy mieszkający na wyspie są znani ze swojej unikalnej sztuki oraz rzemiosła. Jest to idealne miejsce na zakup pamiątek i przedmiotów do dekoracji domu: ceramiki, rzeźb w drewnie, farbowanych muszli, ale także tekstyliów i odzieży.
W Wurrumiyanga znajdują się trzy centra sztuki, muzeum, stara dzielnica katolickich misjonarzy oraz cmentarz z palami Pukamani, informującymi o miejscach pochówku.
Muzeum Patakijiyali
Niesamowite miejsce do poznania bogatej kultury Aborygenów. Pięknie udekorowane pomieszczenia prezentują tradycyjną sztukę i rzeźby przedstawiające Czas Snu, a także stare fotografie, historię misji katolickiej, czasy II wojny światowej, lokalnych sportowców oraz florę i faunę wysp.
Tiwi Design
Warszat sprzedający obrazy na płótnie i korze, tkaniny z sitodrukiem wykonywanym w tradycyjny sposób (można samemu zrobić nadruk na koszulce), ceramikę oraz rzeźby z drewna, brązu i szkła.
Tradycyjny Kościół
Miałem duże szczęście, ponieważ przez kościołem zbieralali się tubylcy, goście, ciekawscy turyści … i psy wesoło biegające miedzy nogami ich wszystkcich. Za kilka minut rozpoczynał się ślub! Wyglądało to na wielkie wydarzenie, ponieważ cała wioska zebrała się właśnie tutaj, aby świętować wspólnie. Centra sztuki zostały czasowo zamknięte, muzeum było wciąż otwarte, ale pozostawione bez nadzoru.
Zdecydowanie był to najciekawszy punkt mojej podróży na Wyspy Tiwi i niesamowita okazja do przyjżenia się lokalnej społeczności. Co więcej, czułem się tu bardzo mile widziany i mogłem swobodnie uwiecznić te chwile na fotografiach.
Nguiu Catholic Church Precinct
Zabudowa przy kościele katolickim została założona przez biskupa Francisa Xaviera Gsella MSC w 1940 r. Obejmuje ona budynki wykonane z drewna, takie jak kościół św. Teresy, plebania i budka radiowa.
Cmentarz & pale Pukamani
Pale Pukumani (również zwane tutini) są wykonane z rzeźbionego drewna i malowane naturalnymi pigmentami przedstawiającymi życie i podróż duchową zmarłego. Następnie umieszcza się je wokół miejsca pochówku, ponieważ uważa się, że duch znajduje się w pobliżu ciała. Rytuał odbywający sie przy grobie obejmuje taniec, muzykę i sztukę oraz ma na celu poprowadzić ducha do zaświatów. Malowane linie i kropki są również nakładane na ciała żyjących, aby stały się niewidoczne. Po ceremonii pale pozostawia się na swoim miejscu.
Rytuały wywodzi się z opowieści o Purrukapali z Czasu Snu, która wyjaśnia jak śmierć pojawiła się w kulturze Tiwi poprzez miłość, zdradę i wściekłość.
Purrukapali miał żonę o imieniu Bima i syna o imieniu Jinani. Pewnego dnia Bima zostawiła syna w cieniu drzewa, aby mogła spędzić trochę czasu sam na sam ze swoim kochankiem, bratem Purrukapali. Niestety czas płynął szybko i cień zniknął, pozostawiając młodego Jinani wystawionego na palące słońce i nieuchronną śmierć.
Purukaparli był tak zdruzgotany, że zaatakował i zranił brata, który uciekł do niebios i stał się księżycem. Potem wziął syna i niósł go w ramionach, zmierzając ku morzu i własnej zagładzie W tym momencie oświadczył, że nikt nie uniknie śmierci. Bima stała się ptakiem, którego płaczliwe okrzyki można usłyszeć w nocy.
Mania piłki nożnej
Futbol australijski został wprowadzony przez misjonarzy i jest zdecydowanie najpopularniejszym sportem na wyspach. Każdego marca w Wurrumiyanga na wyspie Bathurst odbywa się finał Tiwi Islands Football League, który przyciąga tysiące widzów. Drużyny rywalizują w porze deszczowej, od października do marca.
Czy było warto?
Zdecydowanie tak. Chociaż mój czas spędzony na wyspie był mocno ograniczony przez rozkład promów, miałem okazję poznać lokalną kulturę Aborygenów i zrozumieć ich sztukę i wierzenia. Bez wątpienia najciekawszą atrakcją był ślub, podczas którego mogłem zobaczyć całą wioskę gromadzącą się, aby wspólnie świętować. Ze względu na izolację od Australii kontynentalnej, społeczność wydaje się być ze sobą mocno związana i takie wydarzenia sprawiają, że jest to widoczne gołym okiem.
Miejscowość zamieszkana przez społeczność Aborygenów leży na trasie z Alice Springs do Doliny Palm, dlatego jej dzielnica historyczna jest bardzo często odwiedzana przez zorganizowane grupy turystów. Została założona w latach 80 XIX wieku jako misja luterańska przez niemieckich pastorów, co wyjaśnia jej nazwę. Zbudowali tu oni charakterystyczne budynki, w tym kościół, szkołę i kilka domów. Dziś można tu miło spędzić czas w herbaciarni, muzeum oraz galerii Namatjira.
Albert Namatjira to światowej sławy aborygeński malarz urodzony w Hermannsburgu. Dzięki swoim akwarelom zyskał uznanie i stał się pierwszym Aborygenem, który uzyskał ograniczone obywatelstwo australijskie, pozwalające mu głosować, kupować alkohol i domagać się praw do ziemi. W 1953 r. Namatjira został odznaczony Medalem Koronacyjnym Królowej, a w 1968 r. jego wizerunek pojawił na australijskim znaczku pocztowym.
Prace Alberta Namatjira można podziwiać w wielu muzeach w całej Australii oraz właśnie w muzeum w dzielnicy historycznej Hermannsburga, dlatego nie zapomnij tam zajrzeć!
Budynki z czasów misji luterańskiejStare samochody z czasów misji luterańskiejWnętrze szkoły w dzielnicy historycznej
Dolina Palm
Dolina Palm leży na terenie Parku Narodowego Finke Gorge, który zajmuje powierzchnię około 46 000 hektarów w Australii Środkowej. Dlaczego to tak wyjątkowe miejsce? Ponieważ wygląda niczym oaza na środku pustynii, w której rośnie około 12.000 palm z gatunku Livistona mariae i to własnie im zawdzięcza swoją nazwę. W regionie nie ma innego takiego miejsca, a podobny gatunek palm można spotkać dopiero ponad 850 km na północ.
Skąd palmy na pustyni?
Jedna z pierwszych teorii mowiła, że palmy są reliktami z czasów prehistorycznych, kiedy klimat w tym regionie był znacznie bardziej tropikalny. Jednak ostatnie badania wykazały, że te same gatunki palm rosną około 1000 km na północy w pobliżu miejscowości Mataranka i Katherine. Uważa się, że nasiona zostały przetransportowane z jednego miejsca do drugiego przez migrujące ludy około 15.000 – 30.000 lat temu. Dlaczego migrowano? Nie ma co do tego jasnej odpowiedzi. Można jedynie spekulować, że powodem był wzrost poziomu mórz, pożary buszu itp.
Teoria ta pokrywa się z legendą Aborygenów opowiadającą o nasionach palm przyniesionych przez „bogów z północy”. Czy to naprawdę możliwe, żeby legenda przetrwała ponad 15 000 lat? Nie wiem, ale lubię w to wierzyć. To tylko dodaje charakteru temu niezwykłemu miejscu .
Krajobraz w Dolinie Palm
Co prawda palmy są głównymi aktorami tego teatru, warto jednak zwrócić uwagę, że w Parku Narodowym Finke Gorge żyje około 684 gatunków roślin, z których 30 jest określane jako rzadkie, a 16 można znaleźć tylko tutaj!
Formacje skalne ‘amfiteatr’
Jak dotrzeć do Doliny Palm?
Potrzebne będzie auto z napędem 4×4 i nie lekceważ tego. W wielu częściach Australii udało mi się dojechać do odległych miejsc zwykłym mini vanem, po prostu jadąc powoli i uważając na bardzo pofałdowanych szutrowych drogach. Tutaj z pewnością nie byłoby to możliwe. W pewnym momencie trasa wiedzie wyschniętym dnem rzeki Finke!
Dlatego bez auta z napędęm 4×4 sugerowałbym wybranie się na zorganizowaną wycieczkę, tak jak sam zrobiłem. Było to całkowicie bezproblemowe przeżycie z przejazdem w specjalnym ciężarówko-busie a komentarz kierowcy oraz przewodnika Bluey’ego z Emu Run Experience był pozwolił w pełni zrozumieć historię i znaczenie zarówno Hermannsburga jak i Doliny Paln. Wycieczki ruszają codziennie z Alice Springs, a dotarcie do parku narodowego zajmuje około 2 godzin. Oprócz Parku Narodowego Finke River zwykle w programie jest właśnie Hermannsburg.
Ciężarówko-bus firmy Emu Run Experience
W drodze powrotnej zauważyliśmy Toyotę Hilux oraz jej kierowcę, który wydawał się być zrozpaczony. Jechał on zbyt szybko przez co na jednym z kamieni urwał zawieszenie oraz przebił zbiornika paliwa. Paliwo wyciekło całkowicie w ciągu zaledwie kilku sekund. Inni turyści podwieźli posażerów do Alice Springs, gdzie musieli znaleźć mechanika i części zamienne, a następnie wrócić do Doliny Palm, aby naprawić samochód na miejscu. Ciężkie życie na australijskiej pustyni!
Dobrze przygotowane auta z napędem 4×4 są niezbędne, aby dojechać do Doliny Palm
Nocleg
Jeśli podróżujesz niezależnie, możesz rozbić obóz w wyznaczonym miejscu i spędzić noc w tym odległym miejscu. Musi to być niesamowite doświadczenie i żałuje, że nie miałem takiej szansy. Na polu namiotowych dostępne są prysznice, toalety i grille. Nie zapomnij wziąć trochę gotówki, aby zapłacić na miejscu za nocleg (około 7 AUD).
Szlaki piesze w okolicy
Szlak Arankaia (2 km, 1-godzina w dwie strony) – położony w sercu Doliny Palm daje najlepszą okazję do podziwiania tych spektakularnych roślin.
Szlak Mpulungkinya (5 km, 2 godziny w dwie strony) – dłuższa wersja szlaku Arankaia.
Punkt widokowy Kalarranga (1.5 km, 45 min w dwie strony) – panoramiczny widok na park narodowy i otaczające go skały, szczególnie zapierające dech w piersiach miejsce w czasie zachódu słońca.
Szlak Mpaara (5 km, 2 godziny w dwie strony) – przyjemny spacer, ale także dzięki tablicom informacyjnym, sposób na poznanie mitologii Aborygenów. Szlak zaczyna się na parkingu Kalarranga.
Początek szlaków Arankaia and MpulungkinyaWyschnięta ziemia w Dolinie Palm
Kilka istotnych zasad do zapamiętania
Proszę nie ignoruj wytycznych ustalonych przez Park Narodowy Finke River:
Obozowanie jest dozwolone tylko w wyznaczonych miejscach kempingowych w Dolinie Palm i wzdłuż rzeki Finke w Boggy Hole.
Drewno na ognisko zbierz przed wjazdem do parku narodowego.
Rozpalaj ogień tylko w miejscach do tego przeznaczonych.
Zwierzęta nie są akceptowane na terenie parku narodowego.
Wywieź ze sobą wszystkie śmieci i wyrzuć w najbliższej miejscowości.
Uważaj, gdzie idziesz i pozostań na oznaczonych szlakach. Młode palmy mogą zostać zniszczone przez turystów, nie zdających sobie sprawy po czym chodzą. Regeneracja palm jest potrzebna do przetrwania populacji.
